Lekcja33 6lis rocznica zburzenia muru berlińskiego.(1), Geografia, Historia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Mur berliński (. Berliner Mauer) – istniejący w okresie od sierpnia do listopada system umocnień długości 155 km ( , , , ) oddzielający , stolicę i miejscowości zachodniej od .
władze NRD zamknęły przejścia do Berlina Zachodniego. Najpierw wykonano zapory drutowe, a następnie wzniesiono początkowo półmetrowy mur z cegieł, wkrótce zaś znacznie wyższy mur z betonowych segmentów. Wstrzymano komunikację między obydwoma sektorami miasta, 50 tys. mieszkańców NRD zatrudnionych w Berlinie Zachodnim musiało pozostać w bloku.
Od wielu miesięcy , , zabiegał u , , o zgodę na "zastosowanie radykalnych środków" zapobiegających ucieczce najlepszych specjalistów NRD na Zachód. Polecił też przygotowanie tajnego planu pod kryptonimem , mającego na celu odgrodzenie Berlina Zachodniego od terytorium NRD. Mimo tych działań pogłoski, które rozchodziły się po obu stronach granicy, Ulbricht zdementował:
Robotnicy budowlani naszej stolicy zajmują się głównie budownictwem mieszkań i ich siła robocza zostaje w pełni wykorzystana w tym właśnie celu. Nikt nie ma zamiaru budować muru!
Zabiegi Ulbrichta w Moskwie wreszcie zakończyły się sukcesem , kiedy na spotkaniu liderów partii komunistycznych uzyskał zgodę na uszczelnienie granicy między obu częściami Berlina. Dwa dni później Chruszczow zapowiedział przez radio, że "wygodna droga ucieczki" przez Berlin Zachodni musi zostać całkowicie zlikwidowana.
Znacznie już wcześniej przewidywano, iż strumień uciekinierów ze Wschodu zostanie wkrótce zahamowany. Przygotowania do operacji "Chiński Mur" nie mogły pozostać niezauważone, toteż w ostatnich tygodniach przed zamknięciem granicy liczba uchodźców gwałtownie wzrosła. Po wystąpieniu radiowym Chruszczowa wśród osób rozważających ewentualny wyjazd na Zachód pojawił się syndrom "gorączki przymykanych drzwi". W kulminacyjnym okresie ponad 1000 osób dziennie uciekało na Zachód. ich liczba przekroczyła cztery tysiące.
W sobotę około czwartej po południu Ulbricht podpisał i przesłał Honeckerowi rozkaz realizacji "Operacji Róża". Ogłoszono, że do przekroczenia granicy zachodnich sektorów miasta niezbędne będzie posiadanie specjalnych upoważnień. Powołano rezerwy policji oraz tzw. milicji robotniczej, jednostek stworzonych po zamieszkach w roku . Przygotowano zgromadzone w magazynach koszar dziesiątki kilometrów kolczastego drutu i setki posterunków strażniczych. O północy 25 tysięcy uzbrojonych żołnierzy, policjantów i funkcjonariuszy robotniczej milicji otoczyło gęstym szpalerem zachodnie sektory Berlina. W niedzielę o godzinie 111 nad ranem oficjalna enerdowska agencja prasowa podała komunikat, że państwa zwróciły się do NRD z prośbą o ustanowienie "skutecznego nadzoru" nad granicą w Berlinie i wokół niego. W ciągu godziny zamknięto 67 spośród 81 istniejących punktów przekraczania granicy Berlina Zachodniego, a wkrótce zlikwidowano jeszcze dalszych siedem. Wszelki ruch między obu częściami miasta został zatrzymany, również szybkie koleje miejskie przestały kursować między obiema częściami miasta. Zaczęto stawiać zasieki, które wkrótce zastąpiły betonowe segmenty kilkumetrowej wysokości. Przez pierwsze kilka dni przez nie dość jeszcze szczelne umocnienia zdołało się przedostać wiele osób, niektóre z nich wykorzystywały niezamurowane jeszcze przez władze NRD okna granicznych budynków, których fasady z widokiem na Berlin Zachodni stanowiły linię graniczną. Budynki te jednak wkrótce całkowicie zamurowano, a nieco później całkowicie zburzono.
W licznych próbach przekraczania muru bez zezwolenia władz NRD zginęło 128 osób. Pierwszą ofiarą była Ida Siekmann, która zginęła skacząc z 3 piętra. Pierwszy raz otwarto ogień do uciekinierów , a w wyniku ostrzału na tej samej Bernauer Straße zginął Bernd Lünser.
Pierwszym zabitym już po postawieniu muru był Peter Fechter, który zmarł po wielogodzinnych cierpieniach u stóp muru w wyniku ciężkich ran postrzałowych.
Ostatnim zastrzelonym był , który zginął przed północą , dwa tygodnie przed cofnięciem przez NRD rozkazu otwierania ognia do uciekinierów. Ostatnia ofiara muru, Winfried Freudenberg , zginął miesiąc później ( ) w wyniku katastrofy własnej roboty, którym przeleciał ponad murem. Spadł wraz z nim w dzielnicy Zehlendorf, już po stronie.
Ponadto przy murze zginęło 6 żołnierzy służby granicznej NRD (głównie omyłkowo postrzelonych przez własnych towarzyszy, lecz również z rąk uciekinierów). Całkowita zweryfikowana liczba ofiar muru wynosi zatem łącznie 136 osób.
... [ Pobierz całość w formacie PDF ]