Lawenda lekarska, lawenda
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Lawenda lekarska
77a] Lawenda lekarska - Lavandulla officinalis vel angustifolia
Surowcem lekarskim są kwiaty lawendy zebrane przed całkowitym rozkwitnięciem.
Zawierają olejek [1-3%] którego głównym składnikiem jest linalol [ok. 30%] i octan linalolu [40%].
Kwiaty lawendy działają przeciwskurczowo na mięśnie gładkie i są stosowane
w zaburzeniach w trawieniu, zatrzymaniu gazów i słabiej perystaltyce jelit.
Zalecane są także przy braku łaknienia zwłaszcza u dzieci i osób starszych.
Surowiec posiada także właściwości uspokajające i podawany jest w nerwicach wegetatywnych i przy bezsenności.
Wchodzi w skład kropli Nervosol.
Napar: 1 łyżka kwiatów na 1 szkl wrzątku. Pić 3 razy dziennie po 1/2 szkl.
Kwiat lawendy bywa też stosowany jako lek zewnętrzny przy bólach neurologicznych. Najlepszą formą jest tu nalewka. Kwiaty zalewa się wódką i pozostawia na 10-14 dni, zlewa i naciera bolące miejsce.
Kwiaty lawendy można wykorzystać do przygotowania aromatyzujących saszetek.
Szyje się z gazy lub cienkiego płótna i wypełnia suszonymi kwiatami.
Umieszczone w szafach zapewniają przyjemny zapach i odstraszają owady.
77b] Lawenda lekarska
Pochodząca z tej samej rodziny, co mięta, Lawenda jest niezmiennie popularna ze względu na swój aromat.
Wykorzystuje się zebrane w VII i VIII rozkwitające kwiatostany.
Trzeba je suszyć w cienistym miejscu, a następnie skruszyć kwiaty i odrzucić szypułki.
Lawenda zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, pobudza wytwarzanie żółci, usprawnia procesy trawienia, poprawia apetyt, łagodzi bóle brzucha, wzdęcia, kolki i uspokaja.
Zewnętrznie działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo i przeciwbólowo.
Napar: 1 łyżkę kwiatów zalać 1,5 szkl wrzątku, zaparzać pod przykryciem 10min, odstawić na 10 min.
Pić rano i wieczorem po 0,5 szkl po jedzeniu jako środek uspokajający i rozkurczowy [działa kojąco na układ nerwowy].
Uwaga: Lawenda stosowana w postaci naparu nie wywołuje skutków ubocznych.
77c] Lawenda lekarska
Ma właściwości żółciopędne, pobudzające, cucące przy omdleniach, bezsenności, drgawkach, nadniebnym biciem serca, nieżytach żołądka.
Do dziś medycyna ludowa stosuje wywary z kwiatów lawendy jako środek aseptyczny i przeciwskurczowy.
Zasuszone kwiaty wkłada się do bielizny pościelowej i do szaf z ubraniem przeciw molom.
Spirytusowa nalewka jest używana w bólach mięśniowych, stawowych i zapaleniem korzonków nerwowych.
W aromatoterapii olejek lawendowy jest stosowany do odprężania się oraz w leczeniu bólów głowy.
Napar z lawendy jest środkiem na rozładowanie napięcia nerwowego i stresu oraz na „zagazowany żołądek”.
Lawenda jest niezbędnym dodatkiem do kadzideł.
77d] Lawenda lekarska
Ziele lawendy charakteryzuje się swoistym przyjemnym zapachem, a w smaku jest gorzkie i szczypiące.
Kwitnie od VI do IX. Kwiatostany ścina się 1,5 tygodnia po rozwinięciu się pierwszych kwiatów.
Są one surowcem leczniczym.
Właściwości lecznicze: Kwiaty lawendy:
1] mają właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze
2] działają znieczulająco i antyreumatycznie
3] hamują nadmierny rozwój flory bakteryjnej
4] działają napotnie, moczopędnie, wiatropędnie oraz żółciowo
5] przeciwdziałają wzdęciom i bólom brzucha spowodowanym nagromadzeniem się gazów
6] uspokajają pracę serca i podnoszą jego odporność
7] sprzyjają wydzielaniu soków trawiennych i wzmagają ruchy perystaltyczne jelit.
Olejek lawendowy wywiera jakościowo takie same działania jak kwiaty, lecz znacznie silniejsze.
Podany doustnie działa silnie na przewód pokarmowy, dobrze się resorbuje, jest wydalany częściowo
z moczem, częściowo przez płuca z wydychanym powietrzem.
Zewnętrznie lawenda może być użyteczna jako środek antyseptyczny, odkażający, gojący, pasożytniczy i owadobójczy.
Lawenda reguluje układ skórny. Działa przeciwbólowo. Użyta do kąpieli drażni nieco skórę rozszerzając naczynia włosowate.
Olejek lawendowy stosuje się rzadko i raczej jako lek pomocniczy w zakażeniach oskrzeli, nieżycie oskrzeli z rozedmą, nieżycie u palaczy tytoniu i w początkowym okresie ropnia płuc.
Wyciąg a kwiatów lawendy jest składnikiem kropli Nervosol, a olejek lawendowy- zasypki Mykodermina.
Uwaga: Nie należy stosować olejku lawendowego w ostrych i podostrych zapaleniach żołądka i jelit oraz wyrostka robaczkowego, chorobie wrzodowej czynnej, w krwawieniach w przewodzie pokarmowym, poważnych schorzeniach wątroby i nerek.
Napar: 1 łyżeczka kwiatów na 1 szkl wrzątku, naciągać 10min, pić 2 razy dziennie między posiłkami jako lek wiatropędny lub uspokajający, a także przy nieżytach i zaburzeniach dróg trawiennych, puchlinie wodnej, mdłościach [szczególnie nerwicowych], dolegliwościach serca i uderzeniach krwi do głowy.
5 kropli olejku lawendowego z miodem lub na cukrze poprawia apetyt, usuwa mdłości.
Olejek: 2-5 kropli z miodem lub cukrem lub roztworem alkoholowym spożywać 2 razy dziennie jako środek znieczulający.
Gram olejku wzięty na czczo hamuje wrażliwość nie naruszając intelektu.
Napar z 5-ciu kwiatów: 10g lawendy oraz po 5g kaczeńca błotnego, ogórecznika, żarnowca i bratka polnego. 1 łyżkę tej mieszanki zalać 1 szkl wrzątku, naciągać 10min. Wypijać 2 szkl dziennie przy chorobach infekcyjnych i gorączkach napadowych, a także jako środek moczopędny.
Odwar: garść kwiatów lawendy gotować 10min w 1 litrze wody i stosować do irygacji przy upławach.
Maść: garść kwiatów wsypać do 0,5 litra oleju z oliwek lub słonecznikowego i trzymać w kąpieli wodnej przez 2godz, macerować przez 1 noc, przesączyć przez płótno. Stosować na egzemę sucha.
Alkoholat: [1 część lawendy plus 5 części spirytusu] stosować na reumatyzm do wcierań i przemywań.
Olejek lawendowy w stężeniu 4,5% zabija bakterie tyfusu, a w stężeniu 5% gronkowca i dyfterytu, natomiast przy stężeniu 0,2% bakterie gruźlicy.
W lecznictwie ludowym olejek lawendowy używany jest do wcierań w bólach mięśniowych, stawowych i zapaleniu korzonków nerwowych, a także miejsca stłuczone, zwichnięte i dotknięte paraliżem.
W Bułgarii stosuje się olejek lawendowy w stomatologii oraz do inhalacji przy nieżycie nosa, zapaleniu krtani i płuc.
Suszony kwiat lawendy może być stosowany jako środek przeciwko molom.
77e] Lawenda lekarska
Inne nazwy: lawenda prawdziwa, lawenda wąskolistna, lawenda zwykła.
Surowcem leczniczym jest kwiatostan.
Kwiat lawendy zawiera olejek eteryczny[a w nim linalol i geraniol], kwasy organiczne [walerianowy, propianowy, kapronowy, masłowy], fitosterol, garbniki, kumarynę i sole mineralne.
Kwiat lawendy ma właściwości uspokajające, przeciwskurczowe, wiatropędne, a w małym stopniu żółciopędne i moczopędne.
Olejek działa dezynfekująco i podrażniająco na skórę.
Lawenda była już znana w starożytności[choć były to prawdopodobnie inne gatunki] i używana głównie do aromatyzowania kąpiele. Jej olejek służył do nacierania ciała.
W średniowieczu nabrała większej popularności w całej Europie i stała się nie tylko pachnidłem, ale również lekiem[szczególnie w Anglii].
Używana była wówczas na mdłości i bóle głowy.
Na wszelkie urazy i bóle głowy robiono także wino z szałwii, rozmarynu, majeranku, tymianku i lawendy, jako też i samo wino lawendowe, uważając, że „mózg zimny i żołądek osłabły rozgrzewa, a zawroty głowy oddala”.
Ocet lawendowy, który miał „serce posilać, a przed mdłościami ratować i pulsa odpędzać” służył również do zwilżania okładów.
W tych czasach lawendę stosowano też w artretyzmie, podagrze i na „łamanie członków”.
Szczególnie często leczono tzw larendogrą, produkowaną z lawendy i rozmarynu.
Lawendę uważano za środek pobudzający, żołądkowy, przeciwreumatyczny i antyseptyczny; używany nagminnie przy neurastenii, biciu serca, paraliżu, omdleniach i drgawkach.
Olejek zaś wcierano w skórę dla pozbycia się wszy.
W czasie I Wojny Światowej Francuzi olejkiem lawendowym leczyli źle gojące się rany.
W warunkach domowych lawenda bywa czasem używana do wewnątrz przy bólach brzucha i wzdęciach, gdyż hamuje rozwój flory bakteryjnej, zmniejsza fermentację oraz wzmaga wydzielanie soku żołądkowego.
Działa też uspokajająco i kojąco przy bezsenności zażywana tak do wewnątrz jak i do zewnętrznie w formie dodatku do kąpieli.
Napar lub olejek może być używany do inhalacji przy schorzeniach dróg oddechowych, a także jako środek odkażający i gojący przy schorzeniach skóry.
Napar: 1 łyżka kwiatów na 1 szkl wrzątku, parzyć pod przykryciem lub w termosie 15min, odcedzić i pić 3 razy dziennie po 1 szkl.
Z kwiatu można też zrobić nalewkę.
Zewnętrznie najlepiej stosować olejek lub spirytus lawendowy jako środek odkażający i przeciwbólowy do wcierań przy nerwobólach i gośćcu mięśniowym lub stawowym, a także przy stłuczeniach i kontuzjach.
Olejek dodawany do maści działa przeciwgrzybiczo i stosowany jest przy egzemie.
Lawenda jest dobrym zapachowym, odkażającym i bakteriobójczym dodatkiem do kąpieli.
W niektórych krajach jej napar stosowany bywa do płukania włosów.
Miód lawendowy również wykazuje działanie lecznicze.
Lawenda jest także rośliną odstraszającą m.in. mole - w tym celu przechowuje się ją w szafie.
Jest ona również niezbędnym dodatkiem do kadzideł.
Liście lawendy mają gorzkawy smak oraz silny zapach - jaki przyprawę łączy się najczęściej z hyzopem, cząbrem lub tymiankiem.
Uwaga: Lawendy nie wolno przedawkować, ponieważ może działać drażniąco na błony
śluzowe.
77f] Lawenda lekarska
Działanie: wiatropędne, przeciwskurczowe, przeciwdepresyjne, powodujące zaczerwienienie skóry, pobudzające miesiączkowanie, obniżające ciśnienie tętnicze krwi.
Lawenda uśmierza bóle głowy, zwłaszcza te spowodowane stresem.
Bywa skuteczna w łagodzeniu depresji, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami ziołowymi.
Jako środek łagodny, wzmacniający i tonizujący układ nerwowy może być stosowana w stanach nerwowego osłabienia i wyczerpania.
Można podawać lawendę w celu wyciszenia i przyspieszenia zasypiania.
Olejek lawendowy stosowany zewnętrznie uśmierza bóle reumatyczne. Może być również stosowany do inhalacji lub, jaki dodatek do kąpieli.
77g] Lawenda lekarska
Lawenda jest rośliną śródziemnomorską i tam dziś spotyka się ją dziko rosnącą na glebach wapiennych, ale jest tam również uprawiana na większą skalę.
W wielu krajach Europy, u nas również, uprawia się lawendę jako surowiec dla przemysłu perfumeryjnego i farmaceutycznego.
Jako krzewinkę wieloletnią rozmnaża się ją rozłogowo, ale lepiej i częściej z nasion, wysiewanych na rozsadniku pod tak zwaną grudę już w listopadzie albo też w marcu do inspektu, ale po poddaniu nasionek tzw. stratyfikacji polegającej na przetrzymywaniu ich zmieszanych z wilgotnym piaskiem przez okres 6-8 tygodni w temperaturze kilka stopni powyżej zera. Po tym okresie należy nasionka trochę oczyścić z piasku, lekko podsuszyć i wysiać bezpośrednio do inspektu, nakrywając je 5mm warstwą lekkiej ziemi lub piaskiem, trochę uklepać, aby nasionko -podobnie zresztą jak po siewie innych nasion - zasycało wodę do zakiełkowania i zadbać, aby gleba stale była umiarkowanie wilgotna. Wschody nasion w inspekcie powinny nastąpić po 2-3 tygodniach od dnia wysiewu, zaś nasionka wysiane w listopadzie na rozsadniku też powinny wzejść wiosną. Roślinki wysadza się na stałe miejsce, gdy osiągną koło 6 cm wysokości. Niby tyle zachodu, ale fatyga opłaca się, bo krzewinka lawendy jest nie tylko ozdobą ogródka, ale też wspaniale pachnie. Jest rośliną leczniczą i kosmetyczną.
Głównym składnikiem kwiatów lawendy jest złożony olejek eteryczny (4,5%) o właściwościach uspokajających i wybitnie bakteriobójczych, zwłaszcza bakterie ropotwórcze. Surowiec ten działa także moczopędnie, rozkurczowo, pobudza czynności żołądka i uaktywnia gruczoły wydzielania wewnętrznego. Zawiera także garbniki (12%), antocyjany i inne związki.
Kwiat lawendy ma duże zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym do produkcji olejku lawendowego, wyciągu lawendy na spirytusie, ich różnych przetworów pochodnych, wód kolońskich, perfum i innych środków kosmetycznych.
77h] Lawenda Lekarska Lavandulla officinalis syn. L. angustifolia
Lawenda lekarska jest popularnym ziołem występującym w Europie Południowej.
Lawenda lekarska była i jest jednym z najbardziej kochanych ziół za jej zapach.
Napar, nalewka z lawendy lekarskiej lub wdychanie olejku lawendowego posiada cudowne właściwości relaksujące zarówno ciało jak i umysł.
Lawenda lekarska to świetny środek na nerwice, nerwowość oraz na fizyczne objawy spowodowane stresem takie jak: napięciowe bóle głowy, migrenę, palpitacje oraz bezsenność.
Olejek lawendowy jest uważany jako środek balansujący emocje, podnoszący na duchu, łagodzący depresje oraz balansujący wewnętrzną dysharmonię.
Lawenda lekarska posiada również właściwości regenerujące system nerwowy, przywracania żywotności ludziom cierpiącym na wyczerpanie nerwowe.
Właściwości relaksujące lawendy lekarskiej działają pomocnie na układ trawienny.
Wszędzie tam, gdzie skurcze lub kolka są spowodowane napięciem lub nerwicą, stosuj lawendę lekarską.
Lawenda lekarska łagodzi wzdęcia brzucha, nudności, niestrawności pokarmowe, wzmacnia apetyt. Olejek lawendowy posiada właściwości antyseptyczne oraz bakteriobójcze.
Udowodniono, że olejek lawendowy jest aktywny przeciwko bakteriom, takim jak: błonica, dur brzuszny, paciorkowiec, dwoinka zapalenia płuc.
Lawenda lekarska stosowana jako herbatka ziołowa, olejek do inhalacji, maść do nacierania jest skuteczna na przeziębienia, kaszel, astmę, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, grypę, zapalenie migdałków, zapalenie krtani.
Herbatka lawendowa lub nalewka może być również stosowana na infekcje żołądka i jelit, które to powodują wymioty i rozwolnienie.
Lawenda lekarska, pita na gorąco w postaci herbatki ziołowej, powoduje pocenie się, a co za tym idzie obniża gorączkę.
Lawenda lekarska pomaga w oczyszczaniu organizmu z toksyn poprzez skórę, a dzięki swoim średnim właściwościom moczopędnym, również poprzez mocz.
Lawenda lekarska jest również pożytecznym środkiem dezynfekującym rany, skaleczenia, owrzodzenia i wrzody.
Lawenda lekarska pobudza gojenie się tkanek i minimalizuje tworzenie się blizn, kiedy olejek jest stosowany na poparzenia ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]